छिटुवा बेच्न सल्यानबाट देउखुरी

दाङ्ग, सल्यान कपुरकोट गाउपलिका २ गर्पाका मनराज राना र उनकी श्रीमती दिलसरी राना आफुले बुनेका छिटुवा बेच्न यति बेला देउखुरीको लमही आई पुगेका छन् । छिटुवा बेचेर बार्षिक डेढ लाख सम्म कमाउने गर्दछन । पुरानो परम्परा झल्किने यो छिटुवा अहिले प्लास्टिक बाट निर्मित भएका सामाग्री प्रयोग हुन थाले पछी कम मात्रा मै प्रयोगमा आएको देखिन्छ ।

यो छिटुवा गाउघरमा मकै, धान, गहु, तोरी जस्ता अन्नबाली राख्नका लागि प्रयोग हुदै आएको छ भने तिहारको समयमा माइती जाने र आउने छोरी चेलीले कोसेली पाहुर बोक्न पनि प्रयोग गर्ने गर्दछन । रानाले आफै बुन्ने गर्दछन र गाउमा अन्य छिमेकीले बुनेको छिटुवा पनि खरिद गरेर जिल्ला बाहिर लगेर बेच्ने गर्दछन । घरमै गएर किन्नेलाई २ सयमा बेच्ने गरेका छन रानाले । छिटुवा निर्माणका लागि झन्डै १५ घार खर्स्या र चिल्या जातको बाँस रोपेका छन । निकै मेहनत गर्नु पर्छ, हात काट्ने, चोट पटक लाग्ने डर हुन्छ तर पनि पुर्खै देखि बाबुबाजेले गर्दै आएको पेशा भएकोले छोड्न मन लाग्दैन रानाले भने । रानाले बुनेका छिटुवा बांके, बर्दिया र धनगढी सम्म पुग्ने गरेका छन् । छिटुवा बुन्ने बाहेक उनले सल्यानको गर्पा बजारमा किराना पसल समेत गरेका छन । रानाको दस जनाको परिवार यहि पेसाबाट मज्जाले पालेको बताए ।

गएको बर्षमा मात्र ३ हजार छिटुवा लमहीमा खपत भएको थियो । यस्तै अन्य जिल्लामा पनि सैयौ छिटुवाको माग भैरहेको हुने तर माग अनुशारको दिन नसकेको उनले बताए । पहाडी जिल्ला भन्दा तराई तिर छिटुवाको माग बढी हुने गरेको उनको भनाई छ । उनीहरुले सामान ढुवानीका लागि एक वटा पिकअप भ्यान समेत भाडामा लिएका छन् । उनीहरुको घरमा सानो किराना पसल पनि छ त्यो छोरीले हेर्ने गर्छिन । जता–जताबाट छिटुवाको माग आउछ म पनि बुढा संगसंगै जान्छु र यसैबाट आएको पैसाले छोराछोरीलाई लेखाउने पढाउने, औषधी उपचार र घरखर्च समेत चलेको दिलसरीले बताईन ।

सम्बन्धित समाचार

बढ्यो पेट्रोलियम पदार्थको मूल्य

सभापति छामिछानेको अभिव्यक्तिप्रति महासङ्घको निन्दा

एनआरएनए कम्बोडियाका अध्यक्ष लालसिंह खड्का सोसियल अवार्डबाट सम्मानित

नेपालमा फस्टाउदै आधुनिक बेश्यावृत्ती