कविता : आखिर क्वारेन्टिन

जन्मभुमीको न्यानो माया अनी
आमाले पकाएको मिठो गुन्द्रुक ।
आत्मीयताले ओतप्रोत तिम्रो मायालु स्पनदन,
जन्मे हुर्के बढेको प्यारो मेरो थात ।।
तिमिलाई सिरानीमा राखेर विताएका मेरा दीन ।
यीं सबैलाई एकसाथ समेटेर,
मेरो जन्मभुमीमा पाईला टेक्दैछु ।
मेरो यो सबै आत्मियता पोको पारेर,
तिम्रै बक्षस्थलमा खडा गरीएको,
क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।
आमा म लाचार,
मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

म माथि मेरै जन्मघर आउन प्रतिबन्ध लाग्यो ।
कति दिन सीमा नाकामा अल्मलिए,
कति दिन सीमानाको क्वारेन्टिनमा कैद भएं,
पराई देशका पहरेदारका बुटका चोट खाँए,
नजिकै पारीपट्टी देखिने मेरी आमाको मुहार,
म सहन नसकी महाकालीमा हाम फालेर आएको छु ।

आमा,
म आज मेरै मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

हुन त तिमी सोच्दी हौ र भन्दि हौ मलाई,
दुःखमा मात्रै मेरो याद गर्छ भनेर,
तर त्यसो कहाँ होर ?
म बाहिरिएको पनि दुःखैले त हो नी ।
म स्वार्थी होईन,
तिमी मलाई नियाली रहेकी थियौ,
पेट भरी दुईछाक र हर भरी टालो नपाएर,
पुलीसमा भर्ति हुने पालो नपाएर,
जोईको जीउ र मा को छाती छोप्ने टालो नपाएर,
बारी जोत्ने गोरु र हलोमा हाल्ने फालो नपाएर,
आज म विदेशीएको लाहुरे,
मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

हो, अहिले पनि म रित्तो हात फर्किएको छु ।
कोरोना भाईरसको महामारीले थर्किएको छु ।
कतै मैले ल्याएको कोरोनाको कासेली,
पोखिएला भनी तर्किएको छु ।
ज्यानै फाल्न परे पनि तिम्रै काखमा फाल्छु भनि फर्किएको छु ।
मृत्यु बरण गर्नु अघि आफ्नै जन्मभूमी फर्किएको छु ।

आमा,
कोरोना भाईरस विसाउने चौतारी यहीं रहेछ,
आज म बेवारिसे,
मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

यसै म विदेशियको हो र ?
हेरन तिम्रो सरकारले बनाएको क्वारेन्टिनको गति ?
भेडाको बथान झैं हुलिएको छु,
भैंसी गोठमा थुनिएको छु ।
मेरी आमा छुई हुँदा बस्ने छुईखुल्लामा थुनिएको छु ।
स्कूलका बच्चाहरु पढ्ने बेन्चीमा लडाईएको छु ।
मनोविज्ञानको पाठ सिक्ने बेलामा,
आर्जेको मानसिकता गुमाएको छु ।।
कता जाँउ के गरुको अन्यौलतामा पिरोलिएको छु ।
आज म संक्रमित,
मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

सहकर्मी साथीको मृत्यु भएको टुलुटुलु हेरिरहें ।
संगैको कोठामा साथीको सामुहिक बतात्कार भएको सुनीरहें ।
पानीका बोतलमा रक्सी ल्याएर पिएको पनि हेरीरहें ।
अन्यौलताको लामो लामो सास फेरी रहें ।
सरकारले खर्चेको दश अरब,
र क्वारेन्टिनको मापदण्ड नियाली रहें ।
तिम्रो लाचारिता,
र मौन कुण्ठा पनि मैले गुनीरहें ।
आमा, आज म साक्षी,
मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

म कोरोना संक्रमित छु या छैन,
जान्न लालायित छु ।
तिम्रा क्वारेन्टिनमा पिसिआर गर्ने सामान छैन रे ।
तिम्रा स्वास्थ्यकर्मी एन नान्टीफाईभ माक्स विना हिडिरहेछन् ।
पिपिई लगाउन पाएका छैनन् रे ।
आफु सुरक्षित रहने तर्जुमा गर्न पनि हम्मे छ उनलाई,
हाम्रो जाँच के ले र कसरी गर्छन् ?
जाँचै नगरी १४ दिन वितार घर आँउन लागेको छु ।
आमा, म तिम्रो सन्तान,
मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

आमा,
म घर आएको दिन तिमी आफैले भात पकाउ है ।
भातसंग मोही र गुन्द्रुुक खान मन लागेको छ,
पेट भरी तिम्रो हातको भात खान मन लागेको छ,
बारीमा छ भने हरियो खुर्सानी पनि टिपी राख है ।।
लाटो भएको मेरो यो जिब्रोलाई ब्यूझाउनु छ,
चाउरीएका यी मेरा पेटका आन्द्रालाई तन्काउनु छ,
घर आएको दिन तिम्रो काखमा बस्न देउ है ।
भोक, प्यास, सन्ताप र ताप,
अनि मायालु बोली विना नियास्रिरहेको छु ।
आमा, मातृभुमीको क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।
आमा, तिम्रै क्वारेन्टिनमा कैद भएको छु ।।

सम्बन्धित समाचार

ठकुरी सहयोग सञ्जालको वनभोज आज गोकणेश्वरमा हुँदै, अधिकांश शाखाहरूबाट सहभागीता…

शम्सेर सुनिता द्वारा निर्मित बम्बैको सारी बजारमा

कान्त ओलीको नयाँ गीत ‘बिहानी नहुदै’ सार्बजनिक (भिडियो सहित)

अन्ततः १४ नोभेम्बर देखि कतारमा पनि ‘पूर्णबहादुरको सारङ्गी’